Aging Adults and Seasonal Influenza: Does the Vitamin D Status (H)Arm the Body?

Vitamin D (VitD), although originally described as an essential hormone for bone and mineral homeostasis, appears to have an active role in regulating specific facets of human immunity. Indeed, VitD has been shown to have significant effects on cytokine production and lymphocyte proliferation. Evidence that VitD affects clearance of selected pathogens is supported by epidemiological and clinical data, while its coadministration with influenza vaccine in mice enhanced both mucosal and systemic antibody responses. This paper aims to examine how VitD may contribute to limiting the burden of influenza infection in the aging and aged adults, a population in which this burden remains considerable. Furthermore, we discuss how VitD status may play a role in host resistance to influenza virus and influence the immunogenicity of the influenza vaccines currently licensed for adults aged 65 years or over by its effects on innate and adaptive immunities

Ιδιότητες Επιθυμητών Κανονικών Γλωσσών και Ανάπτυξη Κώδικα για PLC

Στην παρούσα διπλωματική εργασία θα παρουσιαστεί το σύστημα ενός κινούμενου ρομποτικού συστήματος σχεδιασμένο για να συμμετέχει σε έναν ρομποτικό αγώνα σούμο. Το ρομποτικό σύστημα αποτελείται από δύο κινητήρες σταθερού ρεύματος, δύο αισθητήρες φωτός και τέσσερις αισθητήρες απόστασης. Οι δύο πρώτοι είναι κατάλληλα τοποθετημένοι και χρησιμοποιούνται για να παραμένει το ρομποτικό σύστημα εντός του χώρου που πραγματοποιείται ο αγώνας ενώ οι τέσσερις αισθητήρες απόστασης χρησιμοποιούνται για τον εντοπισμό του αντιπάλου. Θα παρουσιαστούν τα μαθηματικά μοντέλα των επιμέρους υποσυστημάτων του συστήματος με χρήση πεπερασμένων ντετερμινιστικών αυτόματων. Θα αναπτυχθεί το συνολικό μοντέλο του συστήματος. Θα παρουσιαστούν τα αυτόματα αναφοράς των επιθυμητών συμπεριφορών της βιβλιογραφίας και θα διερευνηθεί η δυνατότητα περιγραφής των επιθυμητών συμπεριφορών του συστήματος σε μορφή απλών επιθυμητών κανονικών γλωσσών. Θα διερευνηθούν οι ιδιότητες των επιθυμητών γλωσσών ως προς το συνολικό αυτόματο του συστήματος. Θα διερευνηθεί η δυνατότητα σχεδιασμού μίας δομοστοιχειωτής αρχιτεκτονικής εποπτικού ελέγχου. Τέλος, θα αναπτυχθεί κώδικας για την υλοποίηση των προτεινόμενων ελεγκτών σε περιβάλλον PLC.In this diploma thesis, the system of a moving robotic system designed to participate in a robotic sumo fight will be presented. The robotic system consists of two DC motors, two light sensors and four distance sensors. The first two are properly positioned and are used to keep the robotic system inside the space where the fight takes place while the four distance sensors are used to locate the opponent. The mathematical models of the individual subsystems of the system using finite deterministic automata will be presented. The overall system model will be developed. The automata references of the desired behaviors of the literature will be presented and the possibility of describing the desired behaviors of the system in the form of simple desired normal languages will be explored. The properties of the desired languages regarding the overall automaton will be investigated. The possibility of designing a modular supervisory architecture will be explored. Finally, Ladder diagrams will be developed for the implementation of the proposed controllers in a PLC environment

Μοντελοποίηση της διάχυσης διαδερμικών συστημάτων με τη μέθοδο των πεπερασμένων στοιχείων

Το δέρμα είναι ένα περίπλοκο βιολογικό σύστημα που διαθέτει ένα πλήθος συζευγμένων φυσικών διεργασιών. Από την άποψη της εμβιομηχανικής, το δέρμα είναι κατά κύριο λόγο μια πολυφασική και πολλαπλής κλίμακας δομή η οποία, περιλαμβάνει ένα πλούσιο σύνολο μηχανικών ιδιοτήτων και αλληλεπιδράσεων. Η βιολογική φύση αυτής της δομής καθιστά αυτές τις ιδιότητες δυναμικές, και όπως οι περισσότεροι βιολογικοί ιστοί, υπάρχει έντονη μεταβλητότητα. Το δέρμα θεωρείται γενικά ως ένα συγκρότημα πολλαπλών στρωμάτων που αποτελείται από τρεις κύριες διακριτές δομές: την επιδερμίδα, το χόριο και το υπόδερμα, το καθένα με διαφορετικούς συντελεστές διάχυσης. Η επιδερμίδα, η οποία δεν έχει αγγεία, χωρίζεται στην κεράτινη στιβάδα και στη ζώσα επιδερμίδα. Οι βιολογικοί ιστοί γενικά χαρακτηρίζονται από ισχυρή σκέδαση φωτός, η οποία αποτελεί σημαντικό εμπόδιο στην εφαρμογή των οπτικών μεθόδων στην κλινική πράξη, λόγω της εσωτερικής ετερογενούς σύνθεσης. Σε κάθε οπτική και μικροσκοπική τεχνική, η ικανότητα εν τω βάθει απεικόνισης σε ένα βιολογικό δείγμα εξαρτάται από το περιορισμένο βάθος διείσδυσης του φωτός μέσα στους βιολογικούς ιστούς, καθώς είναι οπτικά μέσα που χαρακτηρίζονται από υψηλή θολότητα. Ακόμη κι αν αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό, η μελέτη των οπτικών παραγόντων καθαρισμού (Optical Clearing Agents – OCAs) και γενικότερα των εξωγενών παραγόντων, ικανών να μειώσουν τη σκέδαση στους βιολογικούς ιστούς, να ενισχύσουν την αντίθεση της εικόνας και να αυξήσουν το βάθος διείσδυσης είναι σχετικά πρόσφατη. Τα τελευταία χρόνια, τα OCAs έχουν χρησιμοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό και με επιτυχία για τη μείωση της διασποράς, αποδεικνύοντας τα οφέλη τους στην βαθύτερη ικανότητα απεικόνισης, για μια μεγάλη ποικιλία οπτικών τεχνικών, συμπεριλαμβανομένης της οπτικής τομογραφίας συνοχής (Optical Coherence Tomography – OCT). Στην παρούσα εργασία, μελετάται η μοντελοποίηση της διάχυσης παραγόντων οπτικού καθαρισμού στο δέρμα και πιο συγκεκριμένα στην κεράτινη και βιώσιμη επιδερμίδα, με τη μέθοδο των πεπερασμένων στοιχείων (Finite Element Method-FEM). Η μέθοδος υποδιαιρεί ένα μεγάλο πρόβλημα σε μικρότερα, απλούστερα μέρη που ονομάζονται πεπερασμένα στοιχεία και στη συνέχεια, συναρμολογεί ένα μεγαλύτερο σύστημα εξισώσεων που μοντελοποιεί ολόκληρο το πρόβλημα. Για την εκπόνηση της εργασίας χρησιμοποιήθηκε, ως πρόγραμμα εφαρμογής FEM, το λογισμικό FEBioStudio® (Finite Elements For Biomechanics), που έχει σχεδιαστεί ειδικά για εφαρμογές εμβιομηχανικής και βιοφυσικής. Ο σκοπός της μελέτης ήταν να εξεταστεί η επίδραση διαφόρων παραγόντων οπτικού καθαρισμού, όπως του ελαϊκού οξέος (OA) και της προπυλενογλυκόλης (PG), ως ενισχυτικά της οπτικής διαπερατότητας του δέρματος, κατά τη διενέργεια μια εξέτασης OCT. Η χρήση του κατάλληλου μέσου οπτικού καθαρισμού ιστών εξασφαλίζει την εξισορρόπηση του συντελεστή διάθλασης του αέρα και των εξωκυττάριων διαμερισμάτων, διευκολύνοντας τη διάδοση του φωτός εντός του ιστού. Με βάση τα αποτελέσματα της μελέτης, αποδεικνύεται ότι το καταλληλότερο index matching gel είναι η προπυλενογλυκόλη, καθώς εισχωρεί στο δέρμα και κατανέμεται ομοιόμορφα, μειώνοντας τη σκέδαση. Επιλέγεται δηλαδή, το OCA που διαχέεται στον εξωκυττάριο χώρο, προσαρμόζοντας τον συντελεστή διάθλασης. Επίσης, η προπυλενογλυκόλη έχει το πλεονέκτημα να μην εμφανίζει τοξικότητα ή άλλες παρενέργειες.Skin is a complex biological system with a set of conjugated natural processes. From a biomechanical point of view, skin is primarily a multi-phase and multi-scale structure that includes a rich set of mechanical properties and interactions. The biological nature of this structure makes it dynamic, and like most biological tissues, with intense variability. Skin is generally considered to be a multi-layered complex system consisting of three main distinct structures: the epidermis, the dermis and the subcutaneous tissue, each with different diffusion coefficients. The epidermis, which has no vessels, is divided into the stratum corneum and the living skin. Biological tissues are generally characterized by strong light scattering, which is a significant obstacle to the application of optical methods in clinical practice, due to the internal heterogeneous composition. In any optical and microscopic technique, the image of a biological sample depends on the limited depth of light penetration within the biological tissues, which characterized by high opacity. Even though this phenomenon has been known for a long time, the study of Optical Clearing Agents (OCAs), which are able to reduce scattering in biological tissues, enhance image contrast, and increase the penetration depth, is relatively recent. In recent years, OCAs have been used extensively to reduce scattering, demonstrating their results in providing deeper imaging capabilities for a wide variety of optical techniques, including Optical Coherence Tomography (OCT). In this thesis, the modeling of the diffusion of optical clearing agents on the skin and more specifically on the stratum corneum and viable epidermis, is studied, using the finite element method (Finite Element Method-FEM). The method divides a large entity into smaller, simpler parts called finite elements, and then assembles an extensive array of equations that models the whole system. For the implementation of the thesis was carried out using the software FEBioStudio® (Finite Elements for Biomechanics), which is specifically designed for biomechanics and biophysical applications. The aim of this study was to examine the effect of two optical clearing agents, oleic acid (OA) and propylene glycol (PG), as enhancers of skin optical permeability, during an OCT examination. The use of the appropriate optical clearing agent, ensures the balance of the refractive index between the air and the extracellular matrix, facilitating the reduced scattering of optical rays into the tissue. Based on the results of the study, it turns out that the most suitable index matching gel is propylene glycol, as it penetrates the skin and is evenly distributed, reducing scattering. In other words, the OCA that diffuses into the extracellular space is selected, adjusting the refractive index. Also, propylene glycol has the advantage of being free of toxic or other side effects

The Hospital Anxiety and Depression Scale: low sensitivity for depression screening in demented and non-demented hospitalized elderly

Background: We currently use the depression subscale (HADD) of the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS) for depression screening in elderly inpatients. Given recent concerns about the performance of the HADD in this age group, we performed a quality-control study retrospectively comparing HADD with the diagnosis of depression by a psychiatrist. We also studied the effect of dementia on the scale's performance. Methods: HADS produces two 7-item subscales assessing depression or anxiety. The HADD was administered by a neuropsychologist. As "gold standard” we considered the psychiatrist's diagnosis based on the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition, criteria. Patients older than 65 years, assessed by both the HADD and the psychiatrist, with a clinical dementia rating (CDR) score lower than 3, were included. The effect of dementia was assessed by forming three groups according to the CDR score (CDR0-0.5, CDR1, and CDR2). Simple and multiple logistic regression models were applied to predict the psychiatrist's depression diagnosis from HADD scores. Areas under the receiver operating characteristics curve (AUC) were plotted and compared by χ2 tests. Results: On both univariate and multiple analyses, HADD predicted depression diagnosis but performed poorly (univariate: p = 0.009, AUC = 0.60 (95% confidence interval (CI) = 0.53-0.66); multiple: p = 0.007, AUC = 0.65 (95% CI = 0.58-0.71)), regardless of cognitive status. Because mood could have changed between the two assessments (they occurred at different points of the hospital stay), the multiple analyses were repeated after limiting time interval at 28, 21, and 14 days. No major improvements were noted. Conclusion: The HADD performed poorly in elderly inpatients regardless of cognitive status. It cannot be recommended in this population for depression screening without further stud

The optimization of typical species inventory of habitat types of a NATURA 2000 site using a phytosociological approach

The definition of typical species inventories of the 92/43/EEC Directive habitat types is a valuable information for the optimization of the conservation status assessment. Habitat-specific assessment protocols and predefined local inventories of typical species provide a method for a relatively fast and accurate assessment of the criterion “structures and functions”. Habitat types are often defined and described on the basis of a phytosociological description of vegetation units, mainly at the syntaxonomical level of alliance. Therefore, the definition of typical species inventories can be based on phytosociological approaches. Within this concept we surveyed the vegetation of a NATURA 2000 Special Area of Conservation in northern Greece in order to optimize and downscale the existing region-wide inventories of typical species. In total, we sampled 164 relevés in beech and in thermophilous deciduous broadleaved forests. The relevés were assigned to vegetation units and habitat types using numerical approaches and their differential and constant taxa were defined. We used these taxa to draw up the optimized, site-specific inventories of typical species for seven habitat types of community interest and one habitat type of national interest

Temsirolimus Is Highly Effective as Third-Line Treatment in Chromophobe Renal Cell Cancer

We report unexpectedly high efficacy of temsirolimus as third-line treatment in a patient with metastatic chromophobe renal cell carcinoma. After failure of two sequentially administered tyrosine kinase inhibitors, treatment with temsirolimus resulted in a prolonged partial remission of 14 months, and the response is still continuing. Up to now, no data from randomized clinical studies have been published addressing the question of efficacy of temsirolimus as third-line treatment after failure of tyrosine kinase inhibitors. The case presented here implies that temsirolimus could be a viable option for patients with metastatic chromophobe renal cell carcinoma